Ogród zimowy

Dodano: 11 czerwiec 2008

Ogrody zimowe przeżywają obecnie renesans. W takim ogrodzie, nawet w środku zimy, możemy cieszyć się pięknymi roślinami, odpoczywać, a nawet przyjmować gości. Te, dobudowane do ściany budynku, mają też inną zaletę – poprawiają bilans cieplny domu.

Przeszklona konstrukcja
Przeszkloną budowlę musi cechować duża wytrzymałość i całkowita odporność na odkształcenia. Producenci ogrodów zimowych oferują bogaty wybór profili konstrukcyjnych z drewna, PVC, aluminium oraz stali.

Konstrukcje drewniane są ładne, przyjazne w dotyku i mają doskonałe właściwości izolacyjne. Wykonuje się je z drewna impregnowanego ciśnieniowo oraz

klejonego warstwowo i dlatego są wytrzymałe i odporne na odkształcenia.

Z nieocieplanych wielokomorowych profili z PVC, wzmocnionych kształtownikami stalowymi, buduje się ogrody nieogrzewane. Ogród całoroczny wymaga zastosowania profili ocieplanych wkładką termoizolacyjną.
Konstrukcje z nieocieplanego aluminium i stali wykazują najniższą izolacyjność cieplną. Profile stalowe są najcięższe i dlatego wznoszone z nich ogrody zimowe wymagają wyjątkowo solidnych fundamentów. Konstrukcje aluminiowe pozwalają uzyskać efekt lekkości.

Szyby w ogrodzie zimowym muszą zapewnić odpowiednią termoizolacyjność, spełniać warunki bezpieczeństwa i być wytrzymałe na obciążenia. Najczęściej stosowane są podwójne lub potrójne termoizolacyjne szyby zespolone, wypełnione gazem szlachetnym. Z szyb zespolonych powinno być również wykonane zadaszenie oranżerii: górna ze szkła hartowanego, odpornego na uderzenia, np. spadających gałęzi, dolna zaś, z powlekanego szkła bezpiecznego, które po stłuczeniu nie rozsypuje się w drobne kawałeczki.

Taras – warstwa po warstwie
      Podstawą dla konstrukcji może być już istniejący taras, pod warunkiem, że jest w dobrym stanie technicznym. Narzuca on jednak ograniczenia co do rozmiaru i kształtu ogrodu.
Zbudowanie nowego tarasu pozwoli na postawienie ogrodu takiej wielkości i kształtu, jaki nam najbardziej odpowiada oraz na dokładne dopasowanie konstrukcji do podstawy.
      Budowę zaczynamy od wytyczenia zarysu tarasu, a następnie wykonujemy fundament. Powinien on sięgać poniżej poziomu przemarzania gruntu, czyli – w zależności od regionu – na głębokość od 80 do 120 cm. Ławy fundamentowe najlepiej wylać z betonu klasy B15. Następnie, wykop pod fundament wykładamy folią budowlaną, aby zapobiec ucieczce wody zarobowej z zaprawy do gruntu. Gotowy fundament należy zaizolować zaprawą Atlas Woder S. Szczególnie należy zwrócić uwagę na to, by powierzchnie kątów wewnętrznych i zewnętrznych były dokładnie pokryte zaprawą. Wytyczony fundamentem obrys tarasu obsypujemy piaskiem, na który z kolei wysypujemy warstwę żwiru o grubości przynajmniej 5 cm. Kolejno, wylewamy 10 cm warstwę chudego betonu klasy B-10, a po jego związaniu, na powstałej betonowej płycie układamy izolację z papy bitumicznej. Teraz przyszedł czas na kolejną warstwę izolacyjną z twardego styropianu o grubości 10 cm.. Na niej rozkładamy szczelnie folię budowlaną o grubości 0,1 mm wywiniętą od strony domu na ścianę. Przy ścianie należy wcześniej zastosować dylatacje przyścienne w postaci taśmy dylatacyjnej lub przyklejonych cienkich pasków styropianu. Na rozłożoną folię wylewamy Posadzkę Cementową Atlas – minimalna grubość warstwy to 40 mm. Użytkowanie posadzki można rozpocząć po około 24 godzinach, natomiast okładzinowanie po 3-4 tygodniach.

Na klej – zatapiamy i przyklejamy

Jeżeli chcemy w naszym ogrodzie zainstalować ogrzewanie podłogowe, możemy zamontować jedynie ogrzewanie elektryczne. Do zatopienia maty grzejnej świetnie nadaje się zaprawa klejąca do płytek podłogowych Cal N. Posłuży ona jednocześnie do przyklejania płytek. Na tarasie najlepiej sprawdza się gres lub terakota. Właściwości zaprawy Cal N sprawiają, że ułatwia ona poziomowanie wykładziny. Można ją stosować od 4 do 20 mm i to w jednej warstwie. Stosując Cala N, nie pozostawimy też pustych przestrzeni pod płytką. Zjawisko nazwane tiksotropowością powoduje, że po dociśnięciu płytki do kleju nałożonego na podłoże, rozpływa się on pod nią dokładnie, wypełniając całą przestrzeń. Ta zaleta nabiera szczególnego znaczenia w przypadku klejenia płytek o dużej powierzchni lub płytek o silnie profilowanym spodzie, a także gdy przyklejamy płytki na tarasach i balkonach. Dokładne wypełnienie przestrzeni pod dużą płytką nie narazi jej na pęknięcie, spowodowane np. naciskiem na „pusty” narożnik. Brak pustej przestrzeni pod płytkami uniemożliwia także wpłynięcie tam wody.
Do spoinowania okładziny podłogowej można stosować fugę tradycyjną np. Zaprawę do Fugowania Atlas wąską, która jest dostępna w 40 kolorach, albo Samorozlewną Zaprawę do Fugowania Atlas. Różni się ona od tradycyjnej przede wszystkim konsystencją – jest rzadsza. Dzięki tej właściwości sprawdza się doskonale przy spoinowaniu podłogowych płytek o nieregularnych kształtach lub dużym formacie. Pracować z nią można na dwa sposoby: wlewając masę za pomocą naczynia z „dzióbkiem” bezpośrednio do spoin albo rozprowadzając ją po powierzchni okładziny za pomocą pacy gumowej, osadzonej na kiju – ten sposób skraca czas pracy przy fugowaniu dużych powierzchni. Zaprawa produkowana jest na razie tylko w kolorze szarym.
Adam Białek
GRUPA ATLAS

EKSPERT RADZI
Adam Białek, GRUPA ATLAS
Z ogrodu zimowego chcemy korzystać przez cały rok, dlatego musimy zadbać o to, aby klimat w jego wnętrzu nie odbiegał do panującego w innych pomieszczeniach. Oprócz właściwego ogrzewania, ogromne znaczenie ma odpowiednia konstrukcja profili i zastosowanie szyb zespolonych wypełnionych argonem. Zapewnią one niski współczynnik przenikania ciepła oraz dobrą szczelność na przenikanie wody opadowej i wiatru. Niestety, takie szyby znacząco podniosą ciężar całej konstrukcji. Całoroczne ogrody nie mogą być zatem montowane na balkonach, czy dostawiane do wystających części budynku. Potrzebują mocnych fundamentów i trwałego połączenia ze ścianą.