Drzwi sakralne

Każde drzwi zewnętrzne, wejściowe do mieszkania ,budynku mieszkalnego czy budynku użyteczności publicznej muszą spełniać określone wymagania w zakresie parametrów wymiarowych, izolacyjności termicznej ,bezpieczeństwa oraz ochrony przed hałasem. Drzwi wejściowe do obiektów sakralnycyh np. kościołów (fot. l ) poza wymienionymi wymaganiami muszą spełniać jeszcze dodatkowe wymagania w zakresie funkcji użytkowej i wyglądu zbliżonego do architektury obiektu sakralnego.Stąd w zakresie funkcji drzwi obiektu sakralnego dzielą się: na drzwi wejściowe główne (fot. 2) i drzwi boczne, pomocnicze (fot. 3), które różnią się od głónych jedynie parametrami wymiarowymi. Posiadają tą samą konstrukcję, okucia i wykonane są z tych samych materiałów i zastosowanej technologii, posiadają jedno lub najwyżej dwa skrzydła.

Z obserwacji własnych wynika, że w nowo wybudowanych ostatnio kościołach, stosuje się drzwi wejściowe, szczególnie główne o coraz większych wymiarach gabarytowych, nawet dochodzące do 7000x240x5 cm, tj. składające się z trzech drzwi dwuskrzydłowych o wymiarach np.250x240x5 cm, rozdzielonych pionowymi słupkami. Poszerzanie drzwi głównych ma na celu nie tylko spełnianie im dotychczasowej funkcji wejścia do obiektu sakralnego, ale przez ich całkowite otwarcie umożliwiają powiększenie powierzchni kościoła np. w czasie letnich uroczystości kościelnych z otoczeniem, z wiernymi, dla których zabrakło miejsca w kościele.

Konstrukcja drzwi wejściowych do obiektu sakralnego jest ramowa, przymykowa (dwie listwy przymykowe), wykonana na ogół z drewna litego, liściastego. Jest to konstrukcja ciężka, płycinowa, w której ramy i płyciny skrzydeł wykonane są z drewna dębowego. Stojaki i nadproża drzwi oraz słupki wykonane są również z drewna dębowego. Poszczególne ramiaki skrzydeł łączone są ze sobą na złacza czopowe kryte, natomiast płyciny wpuszczane są w wpusty, wykonane w ramiakach środkowych pionowych i poziomych (fot. 4). Stojaki i nadproże drzwi oraz słupki mocowaną są do ościeży otworu budowlanego na kotwy oraz uszczelniane pianką PUR. Próg drzwi wykonany jest ze stali nierdzewnej i zamocowany do podłoża przy pomocy specjalnych kotew progowych.

Poszczególne skrzydła drzwi głównych jak i bocznych zawieszane są na trzech zawiasach, wykonanych z metalu kutego i posiadają ozdobny wzór (fot. 5).Takie okucia są rękodziełem i wykonane są zgodnie ze zasadami metaloplastyki jaka obowiązuje w artystycznym kowalstwie. Proces tworzenia elementów płaskorzeżby w metalu, następuje przez jego kucie na gorąco oraz spawanie poszczególnych jego elementów. Na fot. 6 są widoczne poszczególne elementy łączone ze sobą przez spawanie.

Poszczególne skrzydła czasowo otwierane posiadają tradycyjne rygle, którymi są zamocowane do nadproża i progu (fot. 7). Natomiast skrzydła ruchome, posiadają akcesoria zamykające – zamki wpuszczone, patentowe (fot. 8), które nie pasują z pozostałymi okuciami oraz klamki kute z metalu ( fot. 9) wykonane według wzoru zawias. Wielkość, kształty drzwi i ich okucia stanowią ważny element w architekturze każdego obiektu sakralnego i dlatego muszą być starannie zaprojektowane i wykonane.

Ważnym zagadnieniem w wykonawstwie drzwi sakralnych jest również ich zabezpieczenie przed warunkami atmosferycznymi jak zadaszenie ,które powinno być oraz ich uodpornienie, szczególnie ich drewna i metalu przez nałożenie środków odpornych na korozję. Konstrukcja drzwi sakralnych ich właściwe materiały oraz zastosowane nowoczesne technologie w zakresie ich wykończenia i systematyczna ich konserwacja, umożliwią wieloletnie a nawet wieki spełnianie funkcji użytkowych i estetycznych w obiekcie.

Obiekty sakralne jak katedry, kościoły, kaplice, wymagają drzwi wejściowych czy bocznych, które powinny być zaprojektowane przez architekta, który uwzględnia nie tylko ich podstawowe (parametry wymiarowe, ale również ich architekturę, która musi uwzględniać styl i architekturę danego obiektu.

Inż.. ZBIGNIEW GĘSIŃSKI