Rosnące koszty energii, ale też coraz większa świadomość ekologiczna konsumentów sprawiają, że powszechne staje się dążenie do minimalizowania zużycia energii cieplnej poprzez m.in. poprawę izolacyjności obiektów oraz eliminację niekontrolowanych strat ciepła. Z tego względu niezwykle ważny jest prawidłowy montaż stolarki otworowej, gwarantujący optymalną szczelność i brak mostków cieplnych. W tym celu wykorzystuje się m.in. taśmy uszczelniające oraz tzw. ciepłe parapety, czyli profile podokienne z polistyrenu ekstrudowanego XPS.
Jednym z producentów systemu profili podokiennych z polistyrenu ekstrudowanego XPS jest P.P.H.U KLINAR Maciej Krawczyk. Istniejąca od 2003 roku firma dysponuje specjalistycznym parkiem maszynowym i oferuje różnego rodzaju elementy z polistyrenów, znajdujące zastosowanie w wielu branżach, zwłaszcza budowlanej. Systematyczne wdrażanie najnowszych rozwiązań i technologii w połączeniu z wieloletnim doświadczeniem oraz doskonałą znajomością specyfiki branży stolarki okiennej i drzwiowej sprawia, że firma jest w stanie zaspokoić najbardziej wyrafinowane oczekiwania klientów.
Oferowany przez przedsiębiorstwo system profili podokiennych i drzwiowych z polistyrenu ekstrudowanego XPS jest unikatowym, autorskim rozwiązaniem, zastrzeżonym na terenie UE. Elementy produkowane są z bardzo twardego polistyrenu ekstrudowanego XPS Prime, znanego pod nazwą “styrodur”.
Dlaczego warto wybrać „ciepłe parapety”? Przede wszystkim umożliwiają one wyeliminowanie mostków termicznych, które są źródłem dużych strat ciepła. Nowoczesna stolarka okienna charakteryzuje się bardzo wysokimi parametrami izolacyjności cieplnej. Jednak wadliwy montaż może drastycznie obniżyć jej efektywność. Zastosowanie profili podokiennych gwarantuje nie tylko wymierne korzyści ekonomiczne, ale też pozwala uzyskać ciągłość izolacji na całym obwodzie okna - przestrzeń między oknem a ścianą, na której jest ono osadzone, jest szczelna, wyeliminowane zostaje ryzyko przedmuchów i zawilgocenia, a ponadto zwiększa się stabilność okna.
Niezwykle ważną kwestią jest dobór odpowiednich profili podokiennych – muszą być one dostosowane do profilu ościeżnicy okna, które będzie montowane w otworze. W oferowanym przez KLINAR profilu podokiennym PR02XT z polistyrenu ekstrudowanego XPS głowica profilu jest wyfrezowana z zapięciami - dzięki idealnemu spasowaniu z konkretnym systemem okiennym uzyskuje się oczekiwany, optymalny stopień izolacji i uszczelnienia przestrzeni podokiennej. W głowicę profilu wpuszczona jest specjalna listwa z PCW w kształcie litery T, której zadaniem jest usztywnienie elementu. Przyklejona do niej taśma rozprężna klasy BG1– wypełniając szczelinę między oknem i profilem podokiennym – eliminuje wszelkie nieszczelności. Z kolei specjalne wycięcia na płaszczyznach profilu zwiększają powierzchnię przyklejania do muru oraz parapetu wewnętrznego i zewnętrznego.
Profil podokienny PR02XT charakteryzuje się współczynnikiem przewodzenia ciepła na poziomie 0,032 W/mK oraz wytrzymałością na ściskanie przy 10-procentowym odkształceniu powyżej 300 kPa. Z kolei spośród podstawowych właściwości połączenia profilu z ramą okienną wymienić warto wiatroszczelność w klasie C5 wg PN-EN 12211, wodoszczelność w klasie 9A wg PN-EN 1027 oraz przepuszczalność powietrza w klasie 4 wg PN-EN 1026.
Elementami tworzącymi system „ciepłych parapetów” KLINAR są ponadto półprofile – zewnętrzny PR01XT i wewnętrzny PR00XT, profil nakładkowy PR03XT, profil drzwiowy PD01XT.
W przypadku półprofili zewnętrznych i wewnętrznych niezwykle istotnym elementem jest listwa zaczepowa z twardego PCW. Jest ona zintegrowana z całością dolnej części półprofilu i pozwala uzyskać trwałe połączenie za pomocą stalowych kotew do muru. Oba elementy standardowo oferowane są w wymiarach 70 x 205 x 1200 mm, dzięki czemu pasują murów o gr. 24-25 cm.
Półprofil zewnętrzny znajduje zastosowanie w sytuacjach, gdy planowany jest nietypowej grubości parapet wewnętrzny. Dostępny jest standardowo w dwóch wariantach: PR01XT 24 (wersja podstawowa - parapet zewnętrzny do 24 mm) oraz PR01XT 12 (parapet zewnętrzny do 12 mm). Z kolei profil wewnętrzny stosowany jest tam, gdzie projekt przewiduje parapet zewnętrzny o nietypowej grubości, na przykład z cegły. Element występuje w dwóch wariantach – wersji podstawowej PR00XT 32 (parapet wewnętrzny do 32 mm) i PR00XT 22 (parapet wewnętrzny do 22 mm).
Każdy z elementów systemu może być też wykonany w dowolnym wymiarze, zgodnym z życzeniem klienta, a także w wersji dla okien drewnianych.
Decyzja o montażu tzw. ciepłych parapetów pociąga za sobą konieczność odpowiedniego przygotowania otworu okiennego. Niezbędne jest jego wcześniejsze wypoziomowanie i wyrównanie – w przypadku większych odchyleń od poziomu np. poprzez wykonanie cienkiej wylewki. Warstwa betonu jest niezbędna, jeśli ściana wznoszona jest z pustaków otworowych. Optymalne jest stosowanie materiałów termoizolacyjnych przeznaczonych do murowania ścian jednowarstwowych lub o podobnych właściwościach mrozo- i wodoodpornych.
Po przygotowaniu otworu okiennego należy przygotować profile. Standardowo dostępne są one o dł. 1,2 m – w przypadku otworu mniejszego docina się je, większego łączy. Bardzo istotną kwestią, której nie wolno pominąć, jest pozostawienie ok. 1,5 cm luzu na uszczelnienie. Kolejnym krokiem jest wyznaczenie miejsca wbudowania profilu. W tym celu kształtki układa się na sucho w otworze, a następnie wyznacza miejsca położenia zaprawy klejowej lub kleju poliuretanowego do styropianu lub styroduru. Jeśli otwór okienny jest duży i wymaga użycia więcej niż jednego elementu, istotne jest zachowanie linii montowanych elementów – niedopuszczalne są nawet minimalne przesunięcia w miejscu styku, gdyż uniemożliwią one zatrzaśnięcie okna na profilu.
Profile montowane mogą być przy użyciu kleju poliuretanowego lub zaprawy klejowej do styropianu, bez użycia klocków podkładowych czy klinów montażowych. Są one niepotrzebne, gdyż ciężar stolarki przenoszony jest przez profil na mur – z tego względu profil musi przylegać całą swoją powierzchnią do powierzchni ościeży. Połączenie między ścianą i profilem należy dokładnie uszczelnić, przy czym zabronione jest używanie materiałów zawierających rozpuszczalniki. Miejscem wymagającym uszczelnienia jest też styk profili, jeśli wielkość otworu wymagała zastosowania więcej niż jednego elementu (luz między profilami podokiennymi musi być całkowicie wypełniony uszczelniaczem), a także połączenie profilu z ramą okienną. Wprawdzie elementem uszczelniającym tę płaszczyznę jest taśma rozprężna, należy jednak dodatkowo położyć warstwę materiału klejowego na górną część profilu podokiennego. Pozwoli to dodatkowo uszczelnić styk połączenia profilu z
ramą okienną, a ponadto podniesie parametry wytrzymałościowe posadowienia okna na
profilu. Po zakończeniu powyższych prac oraz kontroli położenia profilu na ościeży względem lica muru i sprawdzeniu poziomu na całej długości można zamocować ramę okienną, zwracając uwagę, by jej zaczepy połączyły się z zaczepami profilu. Po zamontowaniu ramy na profilu zabronione jest jej wyjmowanie, gdyż może to skutkować uszkodzeniem zaczepów.
źródło: Klinar
kwartalnik OKNO nr 4/2016
.webp)
