Zagadnienia montażu okien i drzwi zewnętrznych
Zagadnienia montażu okien i drzwi zewnętrznych

Wyroby otworowe, do jakich zaliczamy okna i drzwi zewnętrzne, stanowią ważny element ścian osłonowych budynków, decydujących o samopoczuciu i komforcie przebywających w nim użytkowników. Właściwy montaż okien i drzwi ma bardzo istotny wpływ na późniejsze funkcjonowanie i użytkowanie tych wyrobów. Nawet najlepiej wykonane okna lub drzwi i to z najnowocześniejszych materiałów, nie spełnią swego zadania, jeżeli zostaną nieprawidłowo zamontowane w otworze ściennym.

PODSTAWOWE ZASADY MONTAŻU

OKNA
Osadzenie i zamocowanie okna w otworze ściennym powinno być przeprowadzone w taki sposób, aby nawet podczas bardzo mocnego działania wiatru albo w wyniku gwałtownego zamknięcia skrzydła nie wystąpiło nawet minimalne jego przemieszczenie. Istotne jest również właściwe uszczelnienie, zapobiegające przeciekaniu deszczu oraz przenikaniu powietrza, szczególnie w okolicach połączeń okna z ościeżem. Okno należy tak usytuować w otworze ściany, aby w maksymalny sposób wyeliminować możliwość powstawania mostków termicznych, skutkujących skraplaniem się pary wodnej na wewnętrznej stronie ościeżnicy lub powierzchni ościeża.
Ważną zasadą jest właściwe zamocowanie okna, aby przewidywane obciążenia zewnętrzne będące wynikiem:

  • ruchów budynku i konstrukcji okna,
  • temperatury zewnętrznej i wewnętrznej oraz warunków atmosferycznych,
  • ciężaru własnego okna

były przenoszone za pośrednictwem łączników lub kotew na konstrukcję budynku, a funkcjonalność okien dotycząca płynnego ruchu skrzydła związanego z otwieraniem i zamykaniem okna była dotrzymana.


Powyższa zasada montażu okien, uwzględniająca wymienione wymagania, jest zależna jeszcze od ich usytuowania i rodzaju konstrukcji ściany zewnętrznej. Ogólne zasady sytuowania okien, przedstawione graficznie na rys. 1,  są następujące:

  • w ścianie jednowarstwowej – w połowie grubości ściany,
  • w ścianie warstwowej z ociepleniem wewnętrznym – w strefie izolacji termicznej,
  • w ścianie pełnej z ociepleniem zewnętrznym – usytuowanie z dosunięciem do węgarka.

Istotnym zagadnieniem jest również konieczność sprawdzenia przed wbudowaniem okna w otworze: 

  • czy jest zapewniona dostatecznie szeroka szczelina na obwodzie pomiędzy ościeżem a ościeżnicą,
  • czy istnieje miejsce dla klinów dystansowych i podpierających od dołu.

DRZWI

Montaż drzwi wejściowych powinien być przeprowadzany w podobny sposób jak przedstawione już powyżej okna. Istotnym zagadnieniem jest również eliminacja możliwości powstawania mostków termicznych na obwodzie drzwi, co jest głównie zależne od rodzaju konstrukcji ściany zewnętrznej budynku.
Ze względu na większy ciężar skrzydła drzwiowego oraz częstotliwość jego zamykania i otwierania, szczególną uwagę należy zwracać na stabilne i trwałe osadzenie ościeżnicy. Niezbędne jest stosowanie odpowiednich łączników rozporowych lub wkręcanych albo kotew montażowych, o wymiarach i w ilości wynikających z instrukcji montażu danych drzwi.
Ponadto, jeżeli ściany są wielowarstwowe, a drzwi montowane w warstwie docieplenia, to niezbędne jest stosowanie specjalnych kształtowników do ich osadzenia.

ZAWARTOŚĆ INSTRUKCJI

Zabudowa okien i drzwi powinna być przeprowadzona zgodnie z instrukcjami montażu opracowanymi przez producentów  i dostarczonymi wraz z tymi wyrobami. Instrukcje powinny zawierać informacje, iż przed montażem należy dokonać pomiarów ościeży otworów ściennych według zasad podanych w normie PN-ISO 7976-2:1994 Tolerancje w budownictwie. Metody pomiaru budynków i elementów budowlanych. Usytuowanie punktów pomiaru.
W dokumentach tych powinny także znajdować się zapisy określające minimalną ilość punktów mocujących kotwami albo łącznikami, jakich należy użyć do montażu okien lub drzwi. Przy oknach i drzwiach zewnętrznych powinny być uwzględnione strefy obciążenia wiatrem oraz współczynniki ekspozycji określone w normie PN-B-02011:1977/Az:2009 Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie wiatrem lub w normie PN-EN 1991-1-4:2008 Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje. Część 1-4: Oddziaływania ogólne. Oddziaływania wiatru.

WYMAGANIA WYNIKAJĄCE Z PRZEPISÓW

WYMAGANIA ZAWARTE W NORMACH

Norma wyrobu PN-EN 14351-1:2006+A1:2010
W normie PN-EN 14351-1:2006+A1:2010 Okna i drzwi. Norma wyrobu, właściwości eksploatacyjne. Część 1: Okna i drzwi zewnętrzne bez właściwości dotyczących ognioodporności i/lub dymoszczelności znajduje się punkt 6 pt. „Dostawa, instalowanie, konserwacja i dozór”. W punkcie tym, m.in. podano, że producent powinien zapewnić informacje obejmujące wymagania montażowe i technikę montażu na budowie, ale tylko wtedy, gdy nie jest odpowiedzialny za instalowanie wyrobu tj. okien lub drzwi.

Norma dotycząca drzwi i okien o zwiększonej odporności na włamanie PN-EN 1627:2012
Norma PN-EN 1627:2012 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje. Odporność na włamanie. Wymagania i klasyfikacja zawiera załącznik A pt. „Zalecenia dotyczące treści instrukcji instalowania wydanej przez producenta”. Ponieważ odporność na włamanie jest zależna w dużym stopniu od sposobu zamocowania w otworze ściany okien i drzwi, to wymaga się, aby instrukcja instalowania zawierała poniżej podane informacje:
a) Typowe szczegóły otworów budowlanych, w których wyrób może być instalowany.
b) Szczegóły dotyczące punktów mocowania, jak również dokładny opis elementów mocujących.
c) Szczegóły dotyczące punktów wymagających szczególnie sztywnego zamocowania, np. w pobliżu   
     zamków i zawias.
d) Szczegóły dotyczące odporności na ściskanie uszczelnienia we wnęce między ścianą a ościeżnicą, 
      np. w pobliżu zamków i zawias.
e) Szczegóły dotyczące szczelin, które powinny być utrzymane między częściami ruchomymi i stałymi.
f) Szczegóły  dotyczące  maksymalnego  dopuszczalnego   wystawania   wkładki    bębenkowej      poza 
     zewnętrzną tarczkę osłaniającą zamek, tam gdzie to właściwe.
g) Inne szczegóły, o ile mają wpływ na właściwości dotyczące odporności na włamanie.
h) Szczegóły   dotyczące   stanu   zamknięcia   i/lub   warunków, w   których   spełnione są  wymagania                     
      odpowiadające deklarowanej klasie odporności.

WYMAGANIA WYNIKAJĄCE Z INNYCH DOKUMENTÓW

Instrukcja ITB nr 421/2006
Instytut Techniki budowlanej w Warszawie opracował Instrukcję nr 421/2006 pt. „Warunki Techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych. Część B: Roboty wykończeniowe, zeszyt 6: Montaż okien i drzwi balkonowych”.
W powyższym dokumencie zagadnienia montażu potraktowano w kompleksowy sposób, określając również wymagania techniczno-użytkowe stawiane oknom i drzwiom balkonowym. Zaliczono do nich:

  • odporność okna na obciążenie wiatrem,
  • sprawność działania skrzydeł,
  • przepuszczalność powietrza,
  • wodoszczelność,
  • izolacyjność termiczną,
  • Izolacyjność akustyczną.

Rys. 2. Rozmieszczenie punktów mocowania ościeżnicy okna
(wg Instrukcji ITB nr 421/2006)

 

 

Ponadto przedstawiono wymagania dotyczące wbudowania okien i drzwi balkonowych. Ważnym zagadnieniem z tej dziedziny jest usytuowanie okna w ościeżu, które powinno być takie, aby nie powstawały mostki termiczne, prowadzące do skraplania się pary wodnej na wewnętrznej stronie ościeżnicy lub powierzchni ościeża. Kolejne wymagania dotyczą mocowania okna w ościeżu, które powinno być wykonane w taki sposób, aby przewidywalne obciążenia zewnętrzne były przenoszone za pomocą łączników na konstrukcję budynku, a funkcjonalność okna została zachowana. Zamocowania powinny być rozmieszczone na całym obwodzie ościeżnicy okna, co pokazano na rys. 2. Wymiary, w postaci odstępów między punktami mocowania, są zależne od rodzaju materiału z jakiego wykonane są okna i przedstawiono je w tablicy 1.

Poz.

Rodzaj materiału okna

Wymiary (odstępy), mm

Amax

Bmax

Cmax

1

2

3

4

5

1

Drewno

800

150

150

2

Metale

700

150

150

3

Tworzywa sztuczne

700

150

150

Istotnym elementem Instrukcji nr 421/2006 jest określenie zasad odbioru robót montażowych  okien i drzwi. Wbudowanie okien i drzwi powinno odbywać się dopiero po zakończeniu większości robót mokrych, szczególnie w zakresie tynków i posadzek. Osadzanie tych wyrobów przed zakończeniem robót mokrych jest możliwe tylko przy zapewnieniu stworzenia odpowiednich warunków cieplno-wilgotnościowych w pomieszczeniach. Jest to szczególnie ważne przy wbudowywaniu okien i drzwi drewnianych.
Przed przystąpieniem do montażu okien lub drzwi należy sprawdzić:

  • wymiary otworów w ścianie i porównać je z wymiarami okna lub drzwi podanymi w dokumentacji budynku,
  • rodzaj ościeża (z węgarkiem, bez węgarka),
  • płaskość i pionowość ścian,
  • stan wykończenia ościeży okiennych i drzwiowych, w przypadku wbudowywania po wykonaniu tynków.

Ważną sprawą jest odbiór robót zanikających (niewidocznych po zamontowaniu okna lub drzwi i wykonaniu robót wykończeniowych), dlatego też w trakcie ustawienia i mocowania okna oraz drzwi w ościeżu należy także sprawdzić:

  • prawidłowość podparcia progu ościeżnicy,
  • prawidłowość zamocowania mechanicznego na całym obwodzie ościeżnicy (zachowanie odstępów między łącznikami mechanicznymi),
  • wykonanie izolacji termicznej szczeliny między oknem lub drzwiami a ościeżem, ze szczególnym zwróceniem uwagi na wykonanie izolacji pod progiem ościeżnicy,
  • wykonanie uszczelnienia zewnętrznego i wewnętrznego szczeliny między oknem lub drzwiami a ościeżem, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju zastosowanych materiałów uszczelniających i przestrzegania zaleceń technologicznych,
  • prawidłowość wykonania obróbek progu drzwi balkonowych,
  • osadzenie parapetu zewnętrznego i wewnętrznego.

W instrukcji wyspecyfikowano również wymagania, które powinny być zachowane dla prawidłowości wbudowania i funkcjonowania. Końcowy więc odbiór robót po wbudowaniu okien i drzwi polega na sprawdzeniu następujących parametrów:

  • odchylenie od pionu i poziomu, które przy długości elementu do 3000 mm nie powinno przekraczać 1,5 mm/m,
  • różnica długości przekątnych ościeżnicy i skrzydeł nie powinna być większa od 2 mm – przy długości elementu do 2000 mm i 3 mm - przy długości elementu powyżej 2000 mm,
  • otwieranie i zamykanie skrzydeł powinno odbywać się bez zahamowań,
  • otwarte skrzydło nie powinno pod własnym ciężarem zamykać lub otwierać się,
  • zamknięte skrzydło powinno przylegać równomiernie do ościeżnicy, zapewniając szczelność między tymi elementami.

W przypadku ewentualnych nieprawidłowości należy dokonać regulacji okuć, wykonując korektę ustawienia skrzydła względem ościeżnicy.

PRZYKŁADOWE INSTRUKCJE MONTAŻU
 
MONTAŻ OKIEN
 

Instrukcja montażu okien drewnianych
Instrukcja montażu okien i drzwi drewnianych, opracowana przez firmę Bildau & Bussmann Polska Sp. z o.o., w dość szczegółowy sposób przedstawia zasady połączenia tych wyrobów ze ścianami budynku. Poniżej zawarto najważniejsze z ustaleń dotyczących okien.

1. Ustawienie okna w otworze.
Przed wbudowaniem okna w otworze należy sprawdzić czy zapewniona jest dostatecznie szeroka szczelina na obwodzie pomiędzy ościeżem a ościeżnicą, oraz czy jest miejsce dla klinów dystansowych i podpierających od dołu. Minimalna szerokość szczeliny pomiędzy ramą ościeżnicy przy uszczelnieniu kitami elastycznymi powinna wynosić 10 mm, a przy zastosowaniu impregnowanych taśm rozprężnych 6 – 8 mm. Maksymalny wymiar szczeliny nie powinien przekraczać 40 mm (przy użyciu pianki PU – 30 mm).
W przypadku ościeży z węgarkami zalecane jest takie ustawienie okna, aby węgarek zasłaniał stojaki i nadproże ościeżnicy na szerokość nie większą niż połowa szerokości ramiaka ościeżnicy.
Przed wstawieniem należy w ościeżnicach wykonać otwory na kołki (łączniki) rozporowe lub zamocować kotwy montażowe, zależnie od sposobu mocowania. Do ustawienia okna w otworze służą klocki podporowe i dystansowe,  przy czym klocki podporowe są niezbędne do właściwego przenoszenia obciążenia, a podporowe należy po zamocowaniu ościeżnicy usunąć. Instrukcja zawiera schematy rozmieszczenia punktów mocowania oraz klocków podporowych i dystansowych.

2. Mocowanie okna w ościeżu.
Okno należy zamocować w taki sposób, aby obciążenia zewnętrzne były przenoszone za pośrednictwem łączników na konstrukcję budynku. Rozmieszczenie zamocowań na obwodzie ościeżnicy należy wykonać zgodnie z zamieszczonym w instrukcji stosownym rysunkiem.
Elementy mocujące okno w ościeżu – kołki (łączniki) rozporowe, kotwy montażowe oraz łączniki śrubowe lub wkręcane, należy stosować odpowiednio do rodzaju ściany (monolityczna, warstwowa, pustak). Kołki rozporowe powinny być wpuszczane w ścianę na głębokość min. 30 mm, natomiast łączniki śrubowe i wkręcane na głębokość od 30 do 60 mm. Stosując kołki i łączniki należy zwrócić uwagę, aby nie spowodować deformacji ościeżnicy przez zbyt mocne dokręcenie.
Z kolei kotwy montażowe powinny być stosowane wszędzie tam, gdzie odstęp ościeżnicy jest zbyt duży do stosowania kołków rozporowych lub łączników śrubowych, np. przy mocowaniu dolnym (progowym) albo w rozwiązaniach ścian warstwowych.
Instrukcja zawiera stwierdzenie, że pianki poliuretanowe i podobne materiały izolacyjne służą wyłącznie do uszczelnienia i ocieplenia szczeliny pomiędzy oknem a ścianą, a nie do mocowania okien.

3. Uszczelnienia i izolacja połączenia okna ze ścianą.
Przy wykonywaniu uszczelnienia należy przestrzegać wytycznych producenta materiałów uszczelniających, które uwzględniają:

  • zgodność chemiczną stykających się ze sobą materiałów,
  • konieczność oczyszczenia powierzchni przylegania,
  • zagruntowanie powierzchni przylegania (w zależności od rodzaju materiału),
  • wymagania odnośnie wilgotności i temperatury powietrza.

Uszczelnienie okien na obwodzie składa się z trzech warstw: wewnętrznej, środkowej i zewnętrznej.
Warstwę wewnętrzną stanowi uszczelnienie wykonane z taśmy paroszczelnej (np. taśma SWS do okien wewnętrzna lub taśma butylowa paroszczelna firmy Soudal) lub kitu trwale plastycznego.
Warstwę środkową stanowi pianka poliuretanowa lub wełna mineralna, zapewniająca izolację termiczną i akustyczną połączenia okna ze ścianą budynku.
Warstwę zewnętrzną stanowi uszczelnienie z taśmy paroprzepuszczalnej (np. taśma SWS do okien zewnętrzna firmy Soudal) lub z impregnowanych taśm rozprężnych paroprzepuszczalnych.
Po  wykonywaniu prac związanych z uszczelnieniem i izolacją termiczną zamontowanych okien (po całkowitym utwardzeniu pianki izolacyjnej) należy sprawdzić funkcjonowanie skrzydeł i w razie potrzeby dokonać niezbędnych regulacji.
Instrukcja zawiera szczegółowy opis  wykonania i wymagań związanych z:

  • uszczelnieniem wewnętrznym,
  • izolacją termiczną,
  • uszczelnieniem zewnętrznym, 
  • warunkami wykonania uszczelnienia.

Ponadto w sposób graficzny przedstawia uszczelnienie szczeliny między oknem a ościeżem w ścianach o różnej konstrukcji, co w niniejszej publikacji pokazano na rys. 3.

4. Pozostałe zasady.
W instrukcji, w odniesieniu do okien, zawarto jeszcze następującą problematykę:

  • osadzenie parapetów okiennych,
  • łączenie okien w zestawy,
  • odbiór robót montażowych.

Instrukcja montażu okien z PCV

Firma Drutex opracowała instrukcję montażu produkowanych przez siebie okien, z założeniem typowych warunków montażowych stosowanych w budownictwie. W instrukcji zastrzeżono, że montaż należy przeprowadzić według obowiązujących norm i przepisów budowlanych. Poniżej przedstawiono podstawowe zasady wynikające z tego dokumentu.

1. Prace wstępne.
Montaż należy rozpocząć od oczyszczenia otworu, w którym okno ma być zainstalowane. Wszystkie ubytki w ościeżach należy uzupełnić, które ponadto powinny być czyste, równe i suche.
Okno powinno mieć takie wymiary, które by umożliwiły prawidłowe ustawienie i wypoziomowanie. Między oknem a ścianą powinna być szczelina, która po zamontowaniu okna umożliwi rozszerzanie pod wpływem temperatury. Szerokość szczelin, zależna od rodzaju materiału z jakiego jest wykonane okno oraz jego wielkości i koloru ( okna z PVC w ciemnych kolorach łatwiej się nagrzewają, co powoduje ich większe rozszerzenie), podana jest w stosownych tabelach. Przekraczanie podanych w tabelach wartości jest niewskazane, gdyż zbyt mała szczelina uniemożliwi prawidłowe wykonanie fugi łączącej, a zbyt duża może utrudnić prawidłowe zakotwienie okna w ścianie.

2. Ustawienie i zamocowanie.
Kolejność czynności w tym zakresie jest zależna od wybranego sposobu uszczelnienia okna. Niektóre materiały wymagają zastosowania przed wstawieniem  ościeżnicy w ścianę, inne stosuje się po zamocowaniu.
Przed rozpoczęciem montażu okna należy zdjąć z niego skrzydło, które zostanie założone po zakończeniu montażu ościeżnicy.
Kolejnym krokiem jest wybór elementu mocującego. Z reguły są to kołki (łączniki) rozporowe lub kotwy montażowe, a ich rozmieszczenie powinno gwarantować przenoszenie występujących sił na budynek. Instrukcja zawiera rysunki przedstawiające wymiary rozmieszczenia elementów mocujących, z podziałem na okna białe i kolorowe.
Kotwa montażowa jest zaczepiana w przewidziane na nią miejsce w zewnętrznej stronie ościeżnicy. Gdy kotwy zostaną zamontowane, okno  wstawia się w otwór w murze na listwie podparapetowej. Następnie okno należy dokładnie wypionować i wypoziomować z zachowaniem równych szczelin między ościeżnicą okna a murem (z obu stron). Podczas ustawiania okna należy posługiwać się poziomicą, a następnie unieruchomić ościeżnicę za pomocą klinów. Jeżeli okno jest ustawione prawidłowo, mocuje się kotwy do muru elementami odpowiednimi do rodzaju materiału, z jakiego jest wykonana ściana (np. kołki rozporowe, łączniki śrubowe). Taki sposób montażu jest w instrukcji zilustrowany, co pokazano na rys. 4.

Rys. 4. Sposób mocowania okna z PVC na kotwy montażowe


Okna można też połączyć z murem za pomocą specjalnych kołków rozporowych lub łączników śrubowych, przez ościeżnicę. Ustawienie i zamocowanie okna odbywa się w ten sam sposób, jak kotwami montażowymi. Ważne jest, aby używać przedłużonych wierteł, eliminujących możliwość uszkodzenia w trakcie wiercenia ościeżnicy. Średnicę otworu, jego długość oraz średnicę kołka należy dobierać, biorąc pod uwagę wymiary i ciężar okna. Również ten sposób montażu jest zilustrowany w instrukcji, co pokazano na rys. 5.

Rys. 5. Sposób mocowania okna bezpośrednio kołkami rozporowymi

 

3. Uszczelnienie okna.
Szczeliny pomiędzy oknem a murem należy wypełniać takimi materiałami uszczelniającymi jak wełna mineralna, wata szklana, taśma piankowa lub pianka montażowa. Aby te materiały spełniały swoją funkcję, należy zabezpieczyć je przed wilgocią, stosując silikon lub folię paroszczelną – od wewnątrz, oraz taśmę rozprężną albo inny materiał paroprzepuszczalny i wodoszczelny – od zewnątrz. Przy stosowaniu od wewnątrz folii paroszczelnej, przyklejamy ją do ościeżnicy okna przed wstawieniem jej w otwór okienny w murze, następnie po przymocowaniu kotew i wypełnieniu szczeliny materiałem uszczelniającym, przyklejamy folię do muru.
Istotnym jest, aby wypełniać szczeliny pianką montażową w  sposób eliminujący możliwość wystąpienia deformacji ościeżnicy, co wpływa na prawidłowe funkcjonowanie okna.

5. Montaż parapetów.
W instrukcji przedstawiono również sposób montażu parapetów. Ważnym zagadnieniem jest , aby od wewnątrz stosować izolację z taśmy paroszczelnej, a od zewnątrz uszczelniać taśmą paroprzepuszczalną.

MONTAŻ DRZWI

Instrukcja montażu drzwi stalowych.
Producent drzwi stalowych, firma KMT, zamieszcza w swoich  materiałach informacyjnych wytyczne montażu tych drzwi. Najważniejsze z tych postanowień przedstawiono poniżej.

1. Ogólne zalecenia.
Drzwi należy transportować i przechowywać w pozycji pionowej, ustawiając je na dolnej krawędzi.
Przed przystąpieniem do montażu należy sprawdzić, czy kierunek otwierania, kolor oraz wykonanie jest zgodne z zamówieniem, oraz czy drzwi nie mają mechanicznych uszkodzeń,  a wtedy nie należy ich montować.
W instrukcji podkreśla się, aby montażu dokonywały grupy monterskie posiadające doświadczenie w tego rodzaju pracach.
Dalej wymienia się potrzebne narzędzia i materiały, w tym: rozpórki regulowane, beton B 15, poziomicę, młotek gumowy, miarę zwijaną, wiertarkę itp.
Przygotowane do montażu drzwi otwory powinny być dostosowane do szerokości zewnętrznej ościeżnicy, a luz powinien wynosić 5 mm na stronę.
Struktura ściany, w której mają być osadzone drzwi,  powinna być jednorodna i wykonana z betonu, cegły lub suporexu (betonu komórkowego).

2. Montaż ościeżnicy.
W pierwszej kolejności należy skręcić ościeżnicę tj. nadproże i listwę progową z  jej stojakami bocznymi. Następnie dokonuje się sprawdzenia, czy ościeżnica i skrzydło mają właściwy kierunek otwierania, odpowiedni rozmiar i jakość wykonania.
Właściwy montaż rozpocząć należy od usytuowania ościeżnicy w przygotowany w ścianie otwór. Po poprawnym ustawieniu ościeżnicy oraz sprawdzeniu pionu stojaków oraz poziomu nadproża, należy ją unieruchomić klinami w czterech narożach. Kolejną czynnością jest wywiercenie otworów pod kołki montażowe oraz osadzenie i przykręcenie ościeżnicy. Ponownie należy sprawdzić poprawność ustawienia ościeżnicy, a następnie przykręcić zawiasy ( w instrukcji podany jest szczegółowy opis tej operacji).

3. Montaż skrzydła.
Na tak przygotowaną ościeżnicę należy zawiesić skrzydło drzwiowe i sprawdzić jego prawidłowość funkcjonowania oraz równą odległość pomiędzy skrzydłem a ościeżnicą.
Otwarte skrzydło drzwi pozostawione w tej pozycji, w dowolnym miejscu w zakresie kąta od 0° do 90°, nie powinno samoczynnie zmieniać swego położenia. W razie potrzeby należy poluzować kotwy montażowe i ponownie ustawić ościeżnicę poprzez podklinowanie.
W przypadku nieprawidłowego przylegania skrzydła należy dokonać korekty jego położenia poprzez wkręcenie lub wykręcenie zawias w skrzydle, a także wysunięcie albo wsunięcie zawias w ościeżnicę.

4. Prace wykończeniowe.
Na wysokości zawiasów i otworów zaczepowych należy zastosować rozpórki regulowane.
Jeżeli wszystkie szczeliny są równe a skrzydło funkcjonuje poprawnie, to należy zabezpieczyć krawędzie ościeżnicy przed zanieczyszczeniami związanymi z wypełnianiem przestrzeni pomiędzy ościeżem a ościeżnicą.
Kolejną czynnością montażową jest wypełnienie ościeżnicy betonem oraz szczelin stosowną pianką, przy czym należy zwrócić uwagę, aby nie powstały puste przestrzenie. Po związaniu betonu i pianki należy oczyścić ościeżnicę.
Po zakończeniu tych prac przykręca się próg wykonany ze stali nierdzewnej, wciska uszczelki i ostatecznie reguluje zawiasy, W przypadku niedomykania się skrzydła drzwi, należy dopiłować otwory zaczepowe, znajdujące się w ościeżnicy.
Dalej instrukcja zawiera opis montażu wkładki bębenkowej i pozostałych okuć oraz zasady konserwacji i czyszczenia.

Instrukcja montażu drzwi drewnianych.

Firma Stolpaw przedstawia na swoich stronach internetowych zasady prawidłowego montażu drzwi drewnianych. Obejmują one w pierwszej kolejności czynności wstępne, polegające na skontrolowaniu stanu drzwi łącznie z okuciami. Do tych czynności należy także przygotowanie otworu montażowego, którego wymiary w pionie i poziomie powinny być większe od drzwi od 2 do 4 cm.
Sam montaż drzwi powinien odbywać się według poniżej podanych zasad.

1. Ustawienie ościeżnicy.
Po wyjęciu skrzydła, ościeżnicę należy ustawić w otworze oraz unieruchomić, zwracając uwagę na zachowanie pionów i poziomów, a także kątów prostych pomiędzy poszczególnymi elementami. Dalej należy unieruchomić ościeżnicę za pomocą klinów górnych, a następnie bocznych wraz z rozpórkami. Wszystkie stosowane kliny nie mogą w żadnym przypadku stanowić trwałego elementu mocującego, dlatego po utwardzeniu pianki montażowej należy je usunąć. Po zaklinowaniu zakłada się skrzydło oraz reguluje szczelinę pomiędzy nim a ościeżnicą, która powinna wynosić od 3 do 4 mm. Jednocześnie sprawdza się przyleganie skrzydła do ościeżnicy, funkcjonowanie zamka oraz luz wrębowy.

2. Zamocowanie ościeżnicy.
Ościeżnicę przytwierdza się do ściany przy pomocy minimum sześciu kołków ( łączników) rozporowych lub kotew montażowych – po trzy na każdą stronę ościeżnicy, sytuowanych około 30 cm od góry i od dołu oraz jednej po środku. Szczeliny pomiędzy murem a ościeżnicą należy wypełnić pianką montażową. Po utwardzeniu się pianki (zwykle po około 24 godz.) usuwa się jej nadmiar oraz wyjmuje kliny boczne i górne stabilizujące ościeżnicę w otworze. Miejsce po usuniętych klinach należy uzupełnić pianką. W przypadku użycia kotew montażowych należy na czas utwardzania się pianki dodatkowo zastosować rozpórkę, która zapobiega możliwości odkształcenia się ościeżnicy.

3.Czynności końcowe.
Należy do nich ewentualna regulacja ustawienia skrzydła poprzez odpowiednie wkręcenie lub wykręcenie trzech śrub regulacyjnych znajdujących sie w każdym zawiasie. Następnie dokonuje się montażu wkładek bębenkowych, klamek i innych wymaganych okuć.
W instrukcji zwraca się uwagę, aby używać pianki tylko w niezbędnych ilościach do uszczelnienia. Po jej stwardnieniu można przystąpić do wykonania obróbek tynkarskich.

 

 inż. Zbigniew Czajka

OKNO nr 4/2014

 

 

Literatura                                                                                                                  
Normy: PN-ISO 7976-2:1994, PN-B-02011:1997/Az:2009,
PN-EN1991-1-4:2008, PN-EN 14351-1:2006+A1:2010,
PN-EN 1627:2012
Instrukcja ITB nr 421/2006
Materiały informacyjne firm: Drutex, KMT, Stolpaw,
Bildau & Bussmann Polska